එදාටත්
වැඩියෙන් අද ඔබව මට වටිනවා ...
මොකද
..මට ඔබව දැනෙනවා ...
මගේ
හිත අයිස් තට්ටුවකින් වැහිලා නෙව ...
බෝල්
හුළගටත් කටු අනිනවා වගේ දැනෙන්නේ ...
හදවතත්
විඩාබර...
දැස්
පෙති නිදිබර..
පියරු
තැවරු කම්මුලකට ..
දෙන්න
ඔනිමද හාදුවක්...
හාදුවක්
විතරමද
කව්රුවත්
නොදන්නා නොපෙනෙනා ...ඉසව්වක හිඳ..
නැ නෙව නිනව්වක් ...
පාළුවක්
වගේවත් ලග ඉන්න නැද්ද මද ඉසීබුවක්..
ඔනිමද
දකින්නට පාට තැවරු සිහිනයක් ...
ඉවසුමක්
නැද්ද හදවතේ පාටටම හැරෙන තුරු ...
ඕන
මට හිස් හදවතක් වැනි ඉසව්වක් ....
ලැගුම්
ගන්නට කිමිද මහා සයුර මද...කප්පරක් බර තබන ගල් තඩියකට බැද එන්න ..
පාළුවක් ලෙස ඉන්න - නැද්ද මද ඉසීබුවක්..
ReplyDeleteහීනයක් ලතාවට ගොතයි තෙලි සිත්තමක්
පාළුවක් නොම දැනී හීන හැබැහින් දරන්
ආපු මග පෙරඹරට යනු දිරිය සිත දරන් !!!
ප්‍රියා..හදවතින්ම සුබපැතුම් දිලාගේ ලෝකයෙන්
Thank you dilooo
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDelete